Teh

Rrëshqasin
gjysmëshkallëve
gjysmëfytyra
të gjysmëndriçuara
nga gjysmëhëna
e këtij gjysmëmuaji
drejt një humnere
që mbetet në teh!

Motiv me borë

Bie borë në sytë e tu.

Një gjahtar
drerin gjurmon
nëpër qepalla.

Mbylli sytë, të lutem,
kjo borë të pushojë!

Nata dritëhënore
shtrihet gjithkund qetë,
te brigjet shkëmbore,
mall i largët flet.

Thinjet val’ e pritjes,
thërrmohet val’ e mallit,
vyshket faqja e vajzës,
rrudhet zemra e djalit.

Prit e prit te deti,
te pragu prit e prit,
një çast deti heshti
dhe hëna seç u mbyt…

Ti vjen drejt meje duke ikur,
unë iki prej teje duke ardhur.

Kalojmë nëpër njëri-tjetrin,
si fjalë e pathënë!

Ato buzë që puthin qiellin,
lulëzuar me ngjyra kënge,
m’i afro të prekim diellin,
mu në cep të kësaj hëne.

Që përtej nga parajsa,
zgjatet gjuh’ e bukurisë,
përpëlitet aty jashta,
pastaj hyn në çdo shqisë.

Ndaj dhe zemra s’di ç’të thojë:
A të rrojë, a të mos rrojë!…

Autori