Bibliotekë ekzili
bibliotekë ekzili, e një gjuhe që nuk e njoh…
rafte të mbushna me libra të blemë lirë,
të falun, të qitun jashtë shtëpive:
u bana strehë në këto rafte, mes të cilëve tash,
netëve të pagjuma, endem i përhumbun
si një shaman në kërkim të shpirtrave;
u kall vështrimin pyetës ballinave, titujve
me një dilemë të pezullt në mendje.
po librat saorë ngjishen pas njeni-tjetrin në rafte –
me japin me kuptue: “nuk do të bahemi kurrë të tutë!”
duhet kohë, them… shmang vështrimin: duhet kohë,
shestoj, me fol, me u marrë vesh,
ashtu siç bajnë burrat me gratë e hueja,
të pashmangshme, më sëmbon sakaq ekzistenca
e braktisun e bibliotekës sime në Tiranë,
ndjesia ime, si e një anijeje të ankorueme
me spirancë në brigje të sigurta, të kuqërremta,
të veshuna me një vjeshtë të begatë dijesh
me fruta t’pamorta.
a s’asht kështu
o të ngjashmit e mi?
qiejt tanë janë biblioteka.
do kisha dashtë me u shkimbë në prehnin
e Sofisë time qiellore në Tiranë, mbuluem
me vëllime të trasha klasike, enciklopedi,
fashikuj poezish e traktate, midis një kuvendimi
ngashnjyes, t’pambarim, tue u fikë kadalë
si kandili n’përpëlitjen e mbrame.
por tash më duhet me shpikë një vete tjetër,
një tjetër jetë, derikur me zbutë këtë sutë të egër,
të panjohun e të ftohtë, që fati ma shtiu për short.
Tetor, 2020
Elegjia XVIII
Pllanga të zjarrta, të verdha, të kafta –
gjethajat mbi park, mbi asfalt –
e njomin me bojëra pasteli tetorin
nën qiellin ngjyrë kobalt.
Koha si lumi më merr shpinëkthyer,
por shpina nuk ndjen e nuk sheh.
Po shkimbet kjo vjeshtë e zhyer në ngjyra
dhe çadra e gjetheve u shkreh.
Krejt ngjyrat u fikën. Tash rrjedha më merr,
më shtyn, më dëbon me pahir.
Shndërruar në Janus përgjatas i prerë
shoh vetëm me njërën fytyrë –
si zgjatet e shkuara – një vazhdë e vetme
dhe rrudhat që shtohen si krimba.
Fytyra e prerë të ardhmen s’e ndjen;
Fytyrë nuk bëhet dot shpina.
Koha si lumi më merr shpinëkthyer,
por shpina nuk ndjen e nuk sheh.
Të gjitha rrëketë teptisën të fryra,
gjethnaja si çadër u shkreh.
Ç’luledhimba ky dimër do të na çelë,
të reja, të fshehura në lumë?
S’di në do mbruj një ninull të thellë
t’i fashis, t’i vë në gjumë…
Tetor 2020
