Fraksion

Çfarë ndodhi, ku të ketë humbur
çupëlina – fotografia ime?

Im atë ulur,
në një karrige të kuzhinës,
jashtë në oborr, pakëz i ftohtë.
Në këmbë unë përbri tij, si e varur
nga një fjongo gjigante e bardhë.

Zog i ngërthyer,
në flokët e mi të dendur të zezë,
krahët e tij të zhubravitur,
të pahekurosur i kishte lënë
ime më,
sikurse edhe vijën time ndarëse
të pahekurosur anash drejtimin e saj.

Tërësisht shtrembër kalamendej andej-këtej,
dendësia e vdekshme e flokëve.

Në këmbë unë,
përbri babait tim.

Nuk më kujtohet nëse supi i tij përkulej
drejt meje a unë drejt tij.

Duhet ta gjej atë fotografi,
fjongon më tepër;
të shohim a do m’i njohë flokët e tanishëm,
të zbardhur?

Sa për tim atë më mirë të mos kërkoj;
as skeleti i karriges së tij
nuk do ketë mbetur.
Do frikësohet çupëlina.

Përktheu: Eleana Zhako