1.
I falem kësaj dite. Kapakët e syve m’i çel,
nën një dritë që s’di ta pres.
Urinë e mëngjesit, me dy gllënjka ujë e shuaj.
Çdo natë shpëtohem prej vetmisë,
që ende s’më ka ngrënë.
Ëndrrat e mia të tutës ia rrëfej orës sime të ligë.
Amanetet kam menduar t’i lë herët, po kujt t’ia them?
Çfarë do të më ndodhë nesër, kush mund ta dijë.
