Gjërat

Vëllimi i rënë që të tjerët
Fshehin në thellësinë e raftit
Dhe që ditët dhe netët mbulojnë
Me pluhur të heshtur të lehtë. Spiranca
E Sidonit që detet e Anglisë
Shtypin në humnerën e verbër dhe të butë.
Pasqyra që nuk përsërit askënd
Kur shtëpia ka ngelur bosh.
Pluhurat e thonjve që lamë
Gjatë kohës dhe hapësirës.
Pluhuri i padeshifrueshëm që ishte Shekspir.
Rregullimet e reve.
Trëndafili simetrik i çastit
Që fati ua dha një herë okultistëve.
Kristale të kaleidoskopit fëmijëror.
Rrema e Argosit, anija pranverë.
Gjurmët e rërës që vala
E fjetur dhe fatale fshin në plazh.
Ngjyrat e Turnerit kur fiken
Dritat në galerinë e drejtë
Dhe nuk dëgjohet asnjë hap në hyrjen e natës.
Harta e botës kokëposhtë dhe e përpiktë.
Rrjeti i merimangës i hollë në piramidë.
Guri i verbër dhe dora kurioze.
Ëndrra që pata përpara mëngjesit
Dhe që e harrova kur zbardhi dita.
Princi dhe fundi i epopesë
Së Finsburh, sot disa vargje të numëruara
Hekuri, të pakonsumuar nga shekujt.
Letra e anasjelltë në letër thithëse.
Breshka në fund të sternës.
Ajo që nuk mund të jetë. Briri tjetër
I njëbrirëshit. Qenia që është Tre dhe është Një.
Disku trekëndor. I padukshmi
Moment ku shigjeta e harkëtarit,
Palëvizur në ajër, i bie pikës.
Lulja mes faqeve të Bekerit.
Lavjerrësi që koha ka ndaluar.
Harku që Odini vari në pemë.
Teksti i gjetheve të paprera.
Jehona e thundrave të sulmit
Të Huninit, që në një mënyrë të përjetshme
Nuk ka pushuar dhe është pjesë e intrigës.
Hija e Sarmientos në shpata.
Zëri që dëgjon bariu në mal
Ashti i zbardhur në shkretëtirë.
Plumbi që vrau Fransisko Borgesin.
Ana tjetër e qilimit. Gjërat
Që asnjë nuk sheh, përveç Zotit të Berkeleit.

Shqipëroi M. Lika