Erotika

Më more të gjithin. Vdekja nuk do ketë më ç’të marrë.
Frymoj brenda trupit tënd. Njëmijë djelmosha kam mbjellë në shkurrnajën tënde të djersitur;
njëmijë kuaj rendin në mal, duke hequr pas bredha rrënjëshkulur;
mbërrijnë në pragqyteti, ngrejnë kokën lart,
vështrojnë me sytë e zinj bajame Akropolin, llambat e ndezura të rrugëve,
hapin e mbyllin qerpikët e shkurtër. Sinjalet e gjelbërta dhe të kuqe,
u shkaktojnë hutim e bezdi.
Ah edhe ky “xhongleri” i trafikut rrugor,
si lëviz duart,
sikur po rreket të këpusi nga nata një frut të padukshëm ose të kapi nga bishti një yll.
Kthejnë shpinat si luftëtarë të mposhtur
në një betejë që su dha.
Dhe papritmas shkundin sërish krifat dhe nisen turravrap drejt detit.
Në më të bardhin prej tyre, ke hipur ti lakuriq. Të thërras.
Në gjokset e tua kryqëzohen dy kërcenj dredhëzash. Një kërmill prehet në flokët e tu.
Të thërras, dashuri.
Tre kumarxhinj të pagjumë futen në të gdhirë në bulmetoren e mëhallës. Agon.
Shuhen dritat e qytetit. Zbehtësia mëngjesore derdhet e lëmuar
mbi lëkurën tënde.
Jam brenda teje. Thërras nga brenda.
Të thërras atje ku bashkohen lumenjtë buçitës dhe qielli rrëshket brenda trupit njerëzor,
duke marrë përsipër krijesa të vdekshme dhe sende – rosa të egra, dritare, buaj,
sandalet e tua verore, njërin rreth dore, një iriq, dy pëllumba,
në gardhin e hapur të një pavdekësie të pashpjegueshme të pakërkuar prej kujt.

Përktheu: Eleana Zhako