Poema për një vend

Rreshpe ende Rreshpe
që nuk e harrojnë argjilën
Kuarc gjithashtu
si po aq vraja
drite në gur
kuarc që tashmë është dimër
Rreshpe kuarc dhe dëborë
që do te ishin stemë

Njerëz me gjeste të rralla
ata tregojnë vjeshtën
me veshje mëndafshi
(Disa kanë frymëmarrjen
fishkëllyese të plloçës)
Ata sigurojnë rezerva gruri
durimi dhe dru të thatë
Ata shtien në hambar heshtje
Fluturim stërqoke në zemër
liria e tyre është pjesë

Të flasësh për ata që kanë gjineshtra
në vështrimin e tyre brymor
që kanë fluturim blete në majë të gishtave
Mëngjeset e tyre janë ujë i freskët
Dhe në tryezë bardhësia e qumështit
sherri në bukë
Porta e tyre është e hapur
nuk ka nevojë të falënderosh
ata e dinë çmimin e një mirëmëngjesi
Ka shtëpia në duar
dhe një fjalë për çdo gjë
(Prej saktësisë së veglave
ai ka ruajtur erën e lëkurëve)
– Kafshët në ngrohtësinë e stallës
përtypnin të ardhme bari të ri-
Më kot dritaret pyesin
Vendosmërinë e akullit
natën që nuk popullon më sahatin
Por përgjimi tregon për babën
këtu vdekja nuk ngjit më

Një hap tepër i lashtë korr dimrin
në masë dëborërash dhe plisash
Një hap që është ende heshtje
kërcëllim i magjepsur dhe duhan i fortë
Ai mbart kujtime të rënda
galerish të errëta llambash të shurdhëta dhe djersë
(tulla ajo është diell argjile)
Pyllëzuar me pendë dhe mjegulla të zhurmshme
ata gjejnë strehim në pyll

Tjetri në fillim ishte pyll
pemë midis pemëve lirishtë
ndiqte rrjedhën e lëngut të drurëve
i lexonte lëvozhgën dhe moshën fletës
Roje e shtigjeve shkumore
ai kishte burim poshtë qepallave
dhe në duar gjithçka të mundshme zogjsh

(Qeni i tij plak është shtriqur
si për të mbajtur vesh vdekjen)
Shkolla e mban ngrohtë kujtesën
me thesare fëmijësh qerpikë
abetare nimfash
në pritje të dërrasës së zezë
(calceolerët* bëhen shapka)
vendqëndrim fjalësh që bëjnë fole
dhe premtim i të enjteve të xunktheve
Vite lajthish dallëndyshesh
Të pranishme sot në zë

“Dielli më pruftë një re”
dhe çarçafët vijnë erë livadh
Ata të këtushmit s’dinë ç’është mirënjohja
ajo u lihet bokërrimave
në përbetimin e bredhave
(çdo rrëshirë është plagë)
Shpresa është më e fortë
kur ajo zë rrënjë
në thellësi të burrave

Kam folur për një vend të kursyer në fjalë
– ai do të ishte çmimi i bukës –
ai mbart majëkrahut varfërinë e vet
si pemët një qiell përpara borës
Plloça kullon gjak Lisi kullon gjak
(ai ka këmbënguljen lëvozhgën)
Diell të zi fierishte përmbi gjuhë
Ata që e banojnë kanë grurë drejtësie
zemërgjerësi mjalti në gusht

Përktheu Vasil Çapeqi