∗
Fshihu pak, vetëm pak,
sa të mbijnë lulëzat,
se prej teje droje kanë.
∗
Si thupra në ujë
e hëna në lumë
dridhesh tek unë
∗
Asnjë hije kësaj vere!
Mungojnë lisat,
a dielli?
∗
Asnjë zë qyqeje sivjet!
S’pati pranverë, apo motrat harruan
me i kujtue vëllezërit e vdekur?
∗
Në një lis të prerë
shoh mërgime zogjsh
dhe vdekjen e shirave
∗
Në çdo lule,
që kthehet në frut,
vdes një pranverë…
∗
Mos u tutni pyjet e mia,
s’ju kërkoj dërrasa për vigun tim,
ju kam bërë letër, ku në vargje vdiqa.
∗
Njerëzit janë pyje,
ku jetojnë gjithë kafshët.
Don Zoti mos zgjohen!
∗
Çdo zjarr i shuar kthehet në hi,
zjarret që shuan gruaja
bëhen njeri!
∗
Cili është më i pasuri
i kësaj varreze?
Pyet lypësi i së dielës.
∗
Ka sy të kaltër,
që shohin veç zi,
kur në ta vdes deti.
Autori
