∗∗∗
nji dhomë e errët bind ku dergjet rozmarini e rigoni
lëkura tretet n`mjaltë e nuk ka ma asgja
nji dhome bind t`errët që zhduket fije-fije
ujnash t`bulëzuem që dridhin piper t`zi
piper t`zi që lexohet kokërr-kokërr
dangë e këcyeme n`terr t`kulluem
përpos nji vjegëze e dritës t`mbledhun t`nji qiriu
jermit t`pafund t`bimëve e luleve t`thata n`rrëfim
shelbimi i mbramë veshja e fyteve t`thatë
n`nji kallëzim t`përjetshëm ndër avuj ngadhënjyes
t`nji dëshire jetëshkurtë mbyllë n`bindin e nji dhome
shtrij kryet, sytë i ve mbyllun përmbi e hurbi rrokulli
rrokullia asht kataleia, jasemin, narcis, heliotrop dafodil
çilësa t`ndryshkun hovin n`qafa murgjish që fshehin alambikë
rrokullinë e shtijn` lule, lule me e nxjerrë aroma-aroma avull e formulë
ngujue për dëshirë n`atë dhomë vlimi e bimësh
kalue poshtë ka drita, yjet, hana as me qenë bar gjumi
terr mbi terrin n`at` gjurmë kohe pezull nji pezuli t`padukshëm
∗∗∗
gjithë kjo hapësì e askush nuk ndesh n`asgja
asht kaq e afërt mbëshjellë n`muzg t`njomë
që e sjell dimni këmbye parzmit nji dimën kozmik
as shiu, as bore, as ernash nji mug i lidhun Dervishësh Rrotullues
nëse m`pyesin rishtaz çka asht Shlirimi:
mos me iu lajmue rrokullisë
Shpirti që deshti me ia hapë sytë trupit….
t`lumnuem trupat që ngjiten e shkojnë mbas Shpirtit…
drojë e sendeve t`përçuduna që lëvizin natën
- bora asht vendue n`mes t`oborrit rrethue nji shpije t`madhe
përmbi çati gra n`dukje shenjue me t`zezë
borë e t`çahet zemra kah sheh terrin tue u ulë e t`çahet zemra
tue pa ket` rrahje kohe n`t`zezë
n`oborrin katror arrnue me borë
me gra përmbi çati shenjue n`t`gjaktë
vigjëlojnë përmbi tue nytërue nji gjuhë mitike nji gjuhë
bjerrje e asaj që njohim tanë çka njohim asht ramja e qenies
ngritja e Atit e pezullia e ndoj Hyji
shkrue n`terr asht bora e dimni shpirt n`dam i mbetun peng
pikon randë pingul as me qenë gjaku n`prag i nji fyti t`prem`
2. nen nji trung t`thamë n`oborr kundruell nji shpije gurësh n`mjegull
kalojnë nëpër trup shi ftoht` e lodhje
përmbys tue pritë me e kalue at` prag
asht tanë nji botë mbas territ nji teatër që ndodh pa ne
e derdhet i gjithi hije t`zjarmta përreth
shpija e saj e errët asht si mendja mbushë n`bimë e n`shenja
zgjidh tash ke të drejt` me zgjedhë nji
e ndër tanë çka lëshohet rrëmbyeshëm para teje
me dorë tërheq çka t`ngjyhet n`shpirt
kenien ma sublime t`territ
- nen nji trung peme t`thame n`oborr tri shtriga mbijn`
nata i ven aty e i mban ngulë nen pemë
rrijn` shtangue tue dridhë zanin e gjithçka përreth
kanë sy t`gastart` e premtojn` dashni
e thithin shpirtna thithin shpirtna pa prà
shpija mbet e gurtë nen qiellin hanëzhdukun
tri shpina grash n`t`zeza lëvizin ikshëm ngadalë
me bindjen me u kthye rishtas me ma forcë e ma pak dashni
dëshirë e grishun derdhë akrepash e gjarpnijsh
lypin nji t`vetme kenie ndërdyzash që ka me u blatue
- dhe vjen legjioni i ankimeve, ernave mbi shpija, pingulit të syve
i t`errëtes, drojës, mahnitjes, shtangimit, tanë nji shtjellë e purpurt
që luen rrotulla mbrenda asaj kishe e kisha tretet tanë asaj shtjelle
asht muzg e burrat që ishin ulë te dera ma nuk janë asht veç shtjella
kupeja që shihen tanë yjet gjithë tue ra e asnji nuk bjen
tash ma n`fund tanë yjet që s`bien i mban kryet e nji tempulli
nji tempull që ngranë ka saora kishen burrat gurët
e gulçon t`ndeztën dosë të dymbëdhetë gicave pimësa
∗∗∗
tash shiu ka amën e vet n`gjithçka edhe n`andje
duhet uji për me i rritë aromat si ato mbramjet
kur pezuli rrëzohet grima-grima e shtjella rozmarine
shtrohen nji e nji tue zanë mjegull ndër hundë
cirkat e para t`ujit e asgja nuk duket nëmos
rozmarina e copëtueme n`ajrí
mbramja asht e thyeme n`shtjella gri e
gjithë çka ndija kishte njohun për aromë
zatetë kishte ndër fije therëse rozmarine…
∗∗∗
asht n`pyll ku ka ndërrue jetë rrëshina pikë-pikë
nën fytin e zogjve që i lidh era e bajnë za
janë fijet që e tjerrin janë drunjt` që kanë kenë
tash duar ka që blatohen nji burimi t`mbarimtë rrëshine
mbërthye n`nji kuadrat t`lëmuem siç e kam dasht` fmij
nse nji zog i praruem meh i tani tingull n`nji degë
∗∗∗
s`nalti rrethue n`shkëndija mbi nji uj` dridhës
secili mban nji gur` t`gjaktë t`diellt` a t`flakët
stërkala prej secilës gojëz duersh rrëzue fytyre
përligj t`mbledhunit antik përreth ujit rrotullues
përreth ajrit t`thirrun nji fryme me hangër plym
përshpirtshëm kryet mrekullues t`Sofisë…
(Shkëputur nga Revista Letrare – Pranverë 2022)
