Ftesë për një shtrigë

Ftesë për një shtrigë

Premtomë se do vish
Premto
Se do ta mbash premtimin
Oh, nuk ke përse të premtosh
Por veç eja.

Si bryma e drithëron plisin
Ashtu
E ftohtë, e lagësht bie mbi qytet
Ti mbi dorën time.

Eja
Duke kaluar mes hënës së egër
Për në kopshtin e dashurisë
Të prekim mollët
Eja e plotë si uji

Eja duke ecur
Dhe ngjyrat
Do mbyllen në puthje.

19 janar 2000

Njerëz prej letre

Dje:
Nuk pamë askënd
Që zbriti nga qielli
Për të na takuar.

Sot:
Ndërtonim shkallë prej letre
Mbi re
Kishte prapë re-
Kukulla me buzëqeshje mjegulle.

Mandej…
Ne e shkelëm
Hap mas hapi natën
Duke folur për mizat.

12 dhjetor 2000

Noktun

Trupi i heshtjes:
Një buddha i vogël, i statujtë.
Veç drita e kulluar e vetmisë
Që mbytet në tym.
Gjuhë prej asfalti
Që territ s’çojnë askund…
Në natën me Gojë të Sëmurë.

Dhe thellë
Në filxhanin e vet
Prej kartoni
Dielli i Zi i kafesë.

30 korrik 2000

Dashnisë

Shpirti im antik
Te një skelë e akullt
Ka nxjerrë kacavjerrë
Se veç dashnia
Nxjerr në bregun tjetër.

11 shtator 2001