Shikoj siluetën e një gruaje
që heshtur në thellesi më gllabëron,
e unë i hutuar si skllav i bindem
afshit të saj që përvëlon.
Epshi i gjinjve të rebeluar,
më zhvesh çdo pushtet mua të mjerit,
para tyre ndihem i sfiduar
i zënë rob mes parajsës dhe ferrit.
Seç është kjo aromë gruaje
që frymën në çast ma ndal,
më përhumb në një botë tjetër
“Oh, falë zotit qenkam ende gjallë!”
24 nëntor 2010
Autori
Be First to Comment