Rrëzë murit të një shtëpie
Rrëzë murit të një shtëpie
lyer të duket si gur,
pashë imazhe të Perëndisë.
Një natë pa gjumë, që botës i jep dhimbje koke
mua më dha lule,
që më buisën aq bukur në mendje.
Dhe ai që humbi si qen,
do gjendet si njeri
e do të kthehet sërish në shtëpi.
Dashuria nuk është dhoma e fundit: ka të tjera
pas saj, në korridorin e pafundmë.
Një grua e rregullt
Një grua e rregullt me flokë të shkurtra më sjell rend
në mendime dhe sirtarët e komodinës,
lëviz ndjenjat si mobiliet
në një pozicion të ri.
Një grua me trupin e mbërthyer në bel, të ndarë fort
në pjesën e sipërme e të poshtme,
me sy që parashikojnë motin,
si xhama të pathyeshëm.
Edhe klithmat e saj të pasionit ndjekin me rregullsi,
njëra pas tjetrës:
pëllumb i urtë, pastaj pëllumb i egër,
më vonë pallua, i lënduar, pallua, pallua,
pëllumb i egër, pëllumb i urtë, pëllumb i egër,
mëllenjë, mëllenjë, mëllenjë.
Grua e rregullt: në tapetin e dhomës së gjumit,
këpucët e saj drejtuar gjithnjë larg shtratit.
(Të miat drejt saj.)
Një qen pas dashurisë
Kur ti më le
lashë një qen të më nuhasë
gjoksin dhe barkun. Të ta ndjejë erën,
të niset e të të gjejë.
Shpresoj t’ia kafshojë topet
dashnorit tënd dhe t’ia shqyejë penisin.
Ose të paktën
të më sjellë mes dhëmbësh getat e tua.
Jam bërë shumë leshtor
Jam bërë leshtor në të gjithë trupin.
Kam frikë se do dalin të më gjuajnë për pellush.
Këmisha ime shumëngjyrëshe nuk ka asnjë kuptim dashurie,
duket veç si një foto ajrore e një stacioni hekurudhor.
Natën, trupi im rri hapur e zgjuar nën kuvertë,
si sytë e lidhur të dikujt që do pushkatohet.
Shqetësuar do të endem;
i uritur për jetë do vdes.
Ama dua të jem i qetë, si një kodër me qytete të shkatërruara,
i heshtur, si një varrezë e mbushur.
Burri nuk ka kohë në jetën e tij
Burri nuk ka kohë në jetën e tij
të ketë kohë për gjithçka.
Nuk ka stinë të mjaftueshme, të ketë
nga një për çdo qëllim. Ekleziastët
e kanë gabim.
Një burri i duhet të dojë e të urrejë njëkohësisht,
të qeshë e të qajë me po ata sy,
me të njëjtat duar të hedhë e të mbledhë gurë,
të bëjë dashuri në luftë dhe luftë në dashuri.
Dhe të urrejë e të falë, të kujtojë dhe të harrojë,
të rregullojë e të ngatërrojë, të hajë e të tresë
ato që historisë
i duhen vite e vite t’i bëjë.
Një burrë s’ka kohë.
Kur humbet kërkon, kur gjen
harron, kur harron dashuron, kur dashuron
nis të harrojë.
Shpirtin e ka të maturuar,
vërtet profesionist.
Vetëm trupi i mbetet përgjithmonë
një amator. Përpiqet dhe humbet,
dështon e s’mëson asgjë,
dehur e verbër në kënaqësi
e dhimbje.
Dhe do vdesë si fiqtë në vjeshtë,
i regjur e i plotë, i ëmbël,
gjethet do thahen në tokë
e degët e zhveshura do tregojnë vendin
ku ka kohë për gjithçka.
Përktheu nga anglishtja: Divina Kiçi
(Shkëputur nga Revista Letrare – Dimër 2022)
https://revistaletrare.com/arkiv/autor/yehuda-amichai/
