Të kujtohet? Të kujtohet nënë, darka e fundit? Baba, a të kujtohet? Qe “Festa” e dhimbjes, atë natë vere, ndarja trokiste si gëzhojë plumbi. Trokitëm gotat jashtë gjer vonë, a thua malli kish ardhur pa u nisur, biletat e anijes fshehur si ikonë, vajza e vogël për të mos i…
Posts published in “Poezi”
Unë jam nëna jote o foshnjë-femër e porsalindur, që të pritën me vetulla të ngrysura që në çastin kur erdhe në jetë. Po, u ngrysën në fytyrë thjesht sepse ishe femër dhe femra, në traditat tona, është e mangët. Hajde hyr në zemrën time, e porsalindura ime, përsosmëria jote vetëm…
Botë-femër Hej, botë, nishan i vogël poshtë kupës së qiellit, ti frikë dhe dashni e madhe, që veç ndryshimin s’mund ta ndryshosh; Kam shumë mall për ditën që shkoi, madje për krejt ditët, se netët janë malli vetë. Hej botë, dita ime e parë dhe e mbrame do të jesh,…
# Unë strehën e ngrita mes reve, rrufetë bëra trarë e shiun dritare. Si derë kisha kufijtë e horizontit e diellin vara si llambadar. Stivosa tufa resh gri e sajova komodinë, me ylbere ngjyrash mbusha bibliotekën, si libra me histori pa fillim pa mbarim. Në fund, mjegullën e bardhë e…
Dita zbardh e nxin mbrëmjen që vjen, me dritat e mendjes ndezur, që lënë shpirtin pa gjumë. Të ikë do dhimbja që lidhur mban në bodrum gëzimin, harenë, pengje të vetvetes, me çelësat e zinxhirëve në xhep. Përtej gardhit, mollë jeshile i mpijnë dhëmbët dëshirës për ëmbëlsi. Është ditë, a…
*** Dritat e qytetit nuk fiken kurrë shohin si nënat mbi hijet tona të humbura që sillen rrugëve për t’u shkëputur për t’u liruar nga hekurat e tyre mund t’a çajmë qiellzanën e dhomave tona duke ia ngulur sytë sikur të binin ashtu papritmas përgjigjet mbi kryet tanë e hallet…