Gjithmonë i jam trembur lumturisë së shpejtë Prandaj kam marrë frymë thellë para se t’i bëja hapat e fundit në urën e fatit – të fundit në natën me hënë. Ti poetja ime – s’beson në stinën e mërzisë. Më shkruan letrare dhe flet për mrekullitë e përditshme. Bëji vetë…
