James Thurber: Njëbrinori në kopsht ⋆ Revista letrare

84Shares

Njëherë, një mëngjes të përmbytur nga dielli, një burrë, ulur në këndin ku po shijonte omëletën, pa një kalë të bardhë me një bri të artë në mes të kokës që po përtypte trëndafilat në kopsht. Burri u ngjit me vrap te dhoma e gjumit, ku e shoqja flinte ende, dhe e zgjoi:
– Në kopsht ka ardhur njëbrinori e po ha trëndafilat.
Ajo hapi njërin sy me përtesë dhe e pa shtrembër.
– Njëbrinori është kafshë mitologjike! – i tha dhe i ktheu shpinën.
Burri zbriti shkallët ngadalë e shkoi drejt e në kopsht. Njëbrinori ishte akoma aty e kësaj here po kulloste mes tulipanëve.
– Këtu njëbrinor, – e ndolli, ndërsa këputi një zambak dhe ia zgjati.
Njëbrinori e hëngri me solemnitet. Me zemrën që po i gufonte, pasi në kopshtin e tij kishte ardhur një kafshë mitike, rendi sërish me vrap lart dhe e zgjoi gruan edhe një herë:
– Njëbrinori hëngri një zambak!
E shoqja u ngrit, u ul buzë shtratit dhe e vështroi ftohtë:
– Ti je budalla dhe shpejt do të të mbyll në spitalin psikiatrik!
Burrit nuk i kishin pëlqyer kurrë fjalët ‘budalla’ e ‘spital’, aq më pak atë mëngjes plot dritë, kur në kopshtin e tij kishte ardhur për vizitë një “unicorn”, kali mitologjik me një bri të artë.
– Do ta shohim këtë punë! – tha e ndërsa largohej, shtoi: – Kishte një bri floriri midis dy veshëve!
Zbriti prapë në kopsht të shihte njëbrinorin, por ai qe larguar. Burri u ul mes trëndafilave dhe e mori gjumi.
Sapo i shoqi u largua nga dhoma, gruaja u ngrit dhe u vesh shpejt e shpejt. Ndjehej mjaft e eksituar dhe një grimcë vetëkënaqësie i lundronte syve. I telefonoi policisë dhe një psikiatri; u tha të shkonin me urgjencë në shtëpinë e saj e të merrnin me vete edhe një këmishë për të marrët. Kur mbërritën, polici dhe psikiatri u ulën në ndenjëset e rehatshme të sallonit, përballë gruas dhe nisën ta dëgjonin:
– Burri im ka parë sot njëbrinorin në kopsht, – polici vështroi psikiatrin, ndërsa ky këqyri policin. – Pastaj më tha se kishte ngrënë një zambak, – shtoi. – Në fund më tha se kishte edhe një bri të artë në mes të kokës, – përfundoi ajo rrëfimin.
Në një prej atyre çasteve, pasi mori sinjalin nga psikiatri, gati të dy përnjëherësh u hodhën mbi gruan. Iu deshën bukur shumë kohë ta vinin nën kontroll, pasi gruaja rezistoi fort, por ia arritën. Kur ia veshën këmishën e forcës me krahëza të lidhura pas shpinës, i shoqi u kthye nga kopshti e hyri brenda.
– Zotëri, a i keni thënë gruas suaj këtë mëngjes se keni parë njëbrinorin në kopsht?
– Sigurisht që jo! – u përgjigj burri. – Njëbrinori është një kafshë mitike!
– Ok, kaq kisha nevojë të dija! – tha psikiatri e iu kthye policit: – Merre! Më vjen keq zotëri, – iu drejtua më pas të zotit të shtëpisë, – por gruaja juaj është krejtësisht e çmendur.
E morën me vete mes klithmave e mallkimeve dhe e mbyllën në një spital për të sëmurë mendorë. Që nga ajo ditë, i shoqi jetoi i lumtur. Morali? Mos bëj kurrë ysh pa pasur pula!

Përktheu nga anglishtja: Arbër Ahmetaj

James Thurber: humorist, karikaturist, autor, dramaturg dhe gazetar, i njohur për personazhet dhe temat tepër afër publikut në formë e përmbajtje. Është një nga humoristët kryesorë amerikanë të shekullit XX. Proza e tij e paimitueshme dhe e zgjuar përfshin gjerësisht mendime dhe zhanre të pazakontë. Ka krijuar tregime, ilustrime, komente, fabula, fantazi për fëmijë dhe letra. Shumë nga vizatimet dhe tregimet e tij u shfaqën për herë të parë në “The New Yorker” dhe disa nga përrallat më të famshme u përfshijnë në librat “Jeta sekrete e Walter Mitty”, “Natën kur hyri fantazma”, “Qeni që kafshoi njerëzit”, “Natën kur krevati ra”, “Vendi i macezogut”, “Dita kur u shemb diga” dhe “Njëbrirëshi në kopsht “. Vizatimet e tij paraqesin shpesh qen në ambiente familjare.

Të tjera nga ky autor:

Rreth këtij autori

Arbër Ahmetaj

Arbër Ahmetaj lindi në Tropojë në vitin 1965. Është diplomuar në farmaci në universitetin e Tiranës dhe të Gjenevës. Nga viti 1986 bashkëpunon me shtypin shqiptar të asaj kohe dhe më pas punon si gazetar në departamentin e informacionit në TVSH. Në vitin 1993 u specializua për diplomaci në Oksford, Washington Gjenevë dhe Maltë, si dhe punoi në Ministrinë e Punëve të Jashtme në Tiranë. Pas detyrash të ndryshme në këtë minitri emerohet sekretar i parë ne ambasaden shqiptare në Bukuresht. Nga shtatori i vitit 1997 u vendos në Sion të Zvicrës duke ushtruar dashurinë e tij të vjetër, punën si farmacist. Disa nga verpat e tij në prozë janë "Fletëhyrje për në varr", "Varri i braktisur", "I huaji, ai kosovari", "Tri net te Luiza", "Procesi 3K", si dhe librat me poezi "Më mori malli e dashur" dhe "Poezi". Nga viti 2020 është Kryeredaktor i Revistës Letrare.

84Shares