Gdhihen mëngjeset si pellgje uji të ndenjur,
me furçën e dhëmbëve pastron ëndrrat e mjera,
treguar për veten dyzuar,
mes ç’është dhe dëshirave pa turp.
Një tjetër ditë në pritje të natës,
për ëndërrime që prishin të keqen,
e asaj që mendimet sjellin,
mes trishtimit dhe shpresës.
Do të vrasësh veten, t’i japësh fund kotësisë,
por të mungon guximi, të dridhen duart,
kur dritën merr dhe e bën thikë,
të vrasësh natën që ke brenda.
Mbrapa shpine t’i rendësh vetes,
mos të të shohë, mos ndjejë tradhtinë,
t’ia ngulësh shpëtimin thellë,
shpirti t’i dalë pa ditur se si.
Dita të erret e nata të vijë pa vakt,
pendimet të treten,
shpresa të qeshë si lavire
që e kishe, por s’të kish.
Të tjera nga ky autor:
- Dëshirore shqiptare
- Errësirë
- Dans ma rue vit un vieil homme
- Në krahët e tu të vdes
- Wild cherries
- Varret e mia
- Në rrugën time jeton një plak
- Në një gjithësi tjetër
- Si të shkruash një sonet
- Letra dashurie: Juliette Drouet për Victor Hugo
- Kur më qesh im atë
- Nëse ty
- Jacket in the summer
- The gentleman’s pleasure
- Xhaketë mes beharit
- Pulë e pjekur dhe byrek
- Te Mimoza Kuchly rrëfen jo vetëm gruaja
- Kënaqësia e Halimit
- Ca kupa verë me Perëndinë
- Përhumbur