Askush s’e din dramën e drurëve
Askush s’e din dramën e drurëve të pagojë.
Ata janë kalendarë:
çdo vit që ka shkuar,
është një rreth në trupin e tyre.
Drurët kanë ankth:
s’e dijnë çfarë u bën njeriu, ndaj grinden me rete.
Njëri jeton ankthin se do bëhet kryq,
o për kryqëzime të reja, o kryq te kryet e një vorri.
Tjetri pret të bëhet derë,
(jetime endacake, drita pret pasdere),
krevat ku shfryhen epshet e botës.
Trishtohen drurët që do të bëhen karrike,
ku ulen tiranët, që pjellin krime.
Drurët jetojnë dilemen e madhe të kohës: kur do bëhen zjarr,
flaka e tyre njeriun do të ngrohë, a do djegë qytetërime?
Lumturohen ngapak drurët që do të bëhen letër,
ku do të shkruhen lirika dashurie,
por prap i zë ankthi i germës së shpikur nga njeriu,
dyshimi i madh se në cilën letër të dalë nga drurët,
do firmosen shpallje lufte a urdhëra pushkatimi?!
Drurët trishtohen nëpër qytete,
kur i mbjellin në rresht e ngjajnë si ushtarë.
Drurët vetëm për një gjë i tremben vdekjes:
se vdekja e tyre është mërgatë e pakthim e zogjve.
Drurët flejnë jashtë, në natën e botës.
Dimërim lahutash
Krahë për krahë,
shëtitores së qytetit të përhënur,
ecin të vdekurit, që u kushtohen këngë
e të gjallët, që duan të bëhen këngë.
Mërijaz kqyren ndërveti,
të vdekurit, që u këndohen këngë
e të gjallët, që duan të hyjnë në këngë.
Merreni këngën tonë e na jepni ditën tuaj, thonë të vdekurit.
Ne duam edhe këngën, edhe ditën, thonë të gjallët!
Po kënga don koka, o të mjerë,
thonë të vdekurit me këngë!
Dhe kokat e të gjallëve bëhen lahuta,
kokat e të gjallëve, që duan të hyjnë në këngë.
Qytet sonambul, me njerëz kryelahuta!
Këngëtarët e vdekur,
kthehen me luftëra në shpindë.
Këmbanë e largët
Tash prekjet e mia
s’e bëjnë më kitarë trupin tënd,
veç rënkim të një këmbane të largët,
të një kishe të harruar në mal.
Dherat dhe qiejt hyjnë në natë
e hesht zogëzimi.
Piprron veç lorza shtjerrakeqe,
hu-hu-hu, hukatë huti mbi pyje,
dervish i fateve të natës.
Prej rënkimit të dheut del një dritë përshpirtje,
në trajtën e një gruaje.
Perënditë antike dalin nga rrënojat
e zbathur rendin pas saj.
Perëndi antike, murgjër të lashtë,
bjeruni këmbanave në tempujt tuaj,
kitarave veç unë di t’u bie.
Be First to Comment